Πήγε μια παρέα από 4 άντρες σαφάρι στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Μια μέρα ο τέταρτος εξαφανίστηκε κι οι άλλοι τρεις τον έψαχναν για μέρες αλλά τελικά δεν τον βρήκαν και γύρισαν πίσω.
Πέρασαν μήνες ώσπου τελικά ο τέταρτος που χάθηκε επέστρεψε στο σπίτι του. Χαρά οι φίλοι του που ήταν ζωντανός τον έπαιρναν τηλέφωνο, πήγαιναν σπίτι του μόνο που ο φίλος τους δεν ήθελε να δει κανέναν, δεν έβγαινε από το σπίτι δεν μιλούσε με κανέναν, ζούσε σε απόλυτη απομόνωση. Πέρασε έτσι ένας ολόκληρος χρόνος κι ένας από τους άλλους τρεις δεν το άντεχε άλλο και πήγε αποφασισμένος να μάθει τι συμβαίνει.
- "Καλά", του λέει ο φίλος του, θα σου τα πω όλα, αλλά μην πεις τίποτα σε κανέναν."
- "Εντάξει", απαντά ο άλλος, "λέγε γιατί με βασανίζουν οι τύψεις που σε αφήσαμε στη ζούγκλα και δεν μείναμε μέχρι να σε βρούμε!"
- "Μη στεναχωριέσαι", του λέει ο άλλος, "τι φταίτε κι εσείς; Ένα πρωί σηκώθηκα και πήγα να κάνω το ψιλό μου και εκεί με βρήκε ένας γορίλας κι άρχισε να με πηδά... Όταν τέλειωσε, με πήρε αγκαλιά και με πήγε στο σπίτι του σε ένα δέντρο. Φίλε μου εκεί που με κράταγε με τη βία, με πήδα... συνέχεια, κάθε πρωί, και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα."
Ο φίλος του μόλις τα άκουσε αυτά έσκυψε το κεφάλι κι αναστέναξε. Στο τέλος του λέει:
- "Άκου να σου πω ρε φίλε, καταλαβαίνω τι πέρασες, ο καθένας να ήταν στη θέση σου θα κλεινόταν στο σπίτι του και δε θα ήθελε να δει άνθρωπο! Δεν πειράζει, ότι έγινε έγινε, δε φταις εσύ, αλλά ξεκόλλα πια από αυτά που σου έκανε ο γορίλας και άρχισε να βγαίνεις έξω!"
- "Δεν είναι αυτό ρε `συ", του απαντά ο άλλος κλαψιάρικα, "αλλά ένας χρόνος πέρασε κι ούτε ένα γράμμα δεν μου έστειλε το κωλόπαιδο!!":
